Γράφει ο Μάρκος Μπόλαρης
Απρίλης , μα το παλτό χρειάζεται ,
είμαστε και τετρακόσια μέτρα πάνω από την θάλασσα ,
πανήγυριν εορτάσωμεν φθάσαντες,
στις κλιτύες του υψικάρινου Άθωνα,
αρχαία η πανηγυρίζουσα Μονή του Φιλοθέου,
οι Ίβηρες βασιλείς Λέων και Αλέξανδρος τιμώνται
ως κτίτορες,
οι κουτσουπιές, χαμηλότερα
κοντά στ’ ακρογιάλι, με μαβιά ανθάκια άρχισαν τον πασχαλινό στολισμό,
σαν τα παιδιά στη γιορτή της Μάννας, οι μοναχοί του μοναστηριού κι οι κελλιώτες,
σαν τα παιδιά μιά κρυφή χαρά έχουν, κρυφή χαρά που ξεχειλίζει , φωτίζει πρόσωπα,
συγυρισμένα όλα,μικρός εσπερινός το απόγευμα,
Τι σού το είδος το πύρινον, αναρωτιέται η Μάννα ,
τον πρωτοστάτη ερωτά , τον ευαγγελιζόμενο,
κι είναι τα παιδιά ένα γύρο εν ωδαίς,
εν τυμπάνω και χορώ, εν ψαλτηρίω και κιθάρα,
πανηγυριστές , χοροπηδούν ευωχούμενοι,
σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον,
διατρανώνουν με σιγουριά,
η παννυχίς άρχεται,
ανοιξαντάρια, ασκητές εν χορώ, ηδυμόλπως,
τον τρόπον και το ήθος, την μουσική και το ύφος διασώζοντες, ύφος αγιονορείτικο μουσικό,
αρχοντιά και ποιότητα,
μυστικής αναβάσεως κλίμακα,
πολυτίμητη πραμάτεια, τζιβαερικά αιώνων, χειρόγραφα από αιώνων, με σημαδογραφία παλαιική, σημαδογραφία της ρωμέικης μουσικής,
το πώς της ψυχής οι κινήσεις,
το πώς του νού τα κατορθώματα,
το πώς της γλώσσας ο άθλος, της ακοής το χάρμα
μα σημαδόγραφα αποτυπώνεται,
κεκραγάρια και ιδιόμελα, στιχηρά και απόστιχα,
με σημάδια κεντήθηκαν σε περγαμηνούς κώδικες
κι ύστερα πάλιν σε χαρτώους,
οξυγράφων γραμματέων ο κάματος,
καλλιγράφων επιμελών,
μετά τούτα τα σημαδόφωνα κεντήθηκαν
σε μπρούντζο γιά να αρμοστούν ,
γραμμή την γραμμή, σε βιβλία να τυπωθούν, αρίφνητος ο πλούτος,
πολιτισμικός ο θησαυρός,
εσπερινός εν τω περατούσθαι καθώς ζυγώνει το μεσονύκτιο, της λιτής τα τροπάρια,
ένας καφές ή τσάι , σιδερίτης το τσάι,
από τις κορφές του γέρο Άθωνα, ως ανάψυξη ,
Θεοτόκε Παρθένε, αργόν, η ευλόγησις των άρτων, όπως άλλοτε εν τη ερήμω,
άλλης τάξεως η εμπειρία, μια Παννυχίδα,
Τί σού το είδος το πύρινον, αναρωτιόμαστε και εμείς, καθώς τον Χρυσόστομον Ιωάννη ακούμε ,
χίλιους εφτακόσιους χρόνους μετά, χρυσορρήμων ποταμός, τα της εορτής πανηγυρίζοντα,
Ευαγγελίζου γή χαράν μεγάλην,
εξάψαλμος έπεται , κατανυκτικώς,
εν τω μέσω της νυκτός,
Αινείτε ουρανοί Θεού την δόξαν,
κι είναι πολύ το έλεος , χάρις χειροπιαστή,
φωτεινά τα πρόσωπα, χαρά μεγάλη,
σαν τα μειράκια , κι ας είναι λευκασμένοι γέροντες, στην γιορτή της Μάννας,
πολυέλαιος ψάλλεται ,
κι έξω η βροχή δυναμώνει,
Ευαγγελίζεσθε ημέραν εξ ημέρας
το σωτήριον του Θεού ημών,
να που η ραγδαία βροχή τρέπεται,
Άσατε τω Κυρίω άσμα καινόν,
να που η βροχή ήρθε στην αρχή ανάκατη με χιόνι,
να που το χιόνι εορτίως στροβιλίζεται,
λευκοστολίζεται η κορυφή του Άθωνα,
επιβλητικός βιγλάτορας του Αιγαίου τούτο το όρος
και των θαλασσών έφορος,
φρυκτωρία τε άμα της Ιστορίας των Ελλήνων,
στροβιλίζεται επιβλητικά κι ο μεγάλος πολυέλαιος
του Καθολικού της Μονής ,
όπου ο Παίσιος επ’ εσχάτοις τοις καιροίς,
κι ο Κοσμάς ο Αιτωλός πρωτύτερα,
Διονύσιος ο εν Ολύμπω και
ο κλεινός Δομέτιος τα άνω ζητούντες
τοις κάτω συναπτόμενοι πορεύτηκαν,
της Σωτηρίας το κεφάλαιον η παρούσα εορτή ,
ιδού , οι Κανόνες εμμελώς ήδη ψάλλονται,
ηδύμολποι οι χοροί , ποίημα του μεγίστου ποιητού
Ιωάννου του Δαμασκηνού ,
πόσο αδικούμε τον τόπο και τα γράμματα,
καθώς στη Φιλοσοφική μας Σχολή , πολυπράγμονες δεν καταπιανόμαστε
με την πλούσια γραμματολογία της Ρωμέικης Χριστιανικής Αυτοκρατορίας γιά να απολαύσουμε
τα αριστουργήματα της Ποίησης,
της γλώσσας της Ελληνίδας ποιήματα,
από την εμπνευσμένη γραφίδα του αμίμητου Ρωμανού του Μελωδού,
αμή και του καλλικέλαδου Ιωάννου από την Δαμασκό, όσον και του αυταδέλφου του κλεινού Κοσμά επισκόπου Μαιουμά της Συρίας ,
όπως και του χαρισματικού Σικελιώτου από την αρχαία Πάνορμον Ιωσήφ του Υμνογράφου,
κι αφού στη Θεολογική Σχολή, τα επιτεύγματα
της Ποίησης παραθεωρούνται,
της ωραιότητας την διατύπωση χάνοντας,
όταν μόνον το νόημα της θεολογίας αναζητείται,
ωσάν η Ποίηση , όπως και η Αγιογραφία διά του χρωστήρος να μην υμνεί διά των λέξεων,
τα μεγαλεία της Ενανθρωπήσεως,
τάχα , κληρονόμοι εσμέν,
κι όλες οι κριτικές εκδόσεις
από την Λόντρα, την Οξφόρδη , και το Καίιμπριτζ,
κι οι λοιπές των Παρισίων και της Σορβόνης,
είτε Όμηρος είναι είτε Σοφοκλής,
είτε περί Θουκυδίδου πρόκειται είτε περί Αισχύλου,
είτε πάλιν περί Ιωάννου του Δαμασκηνού
ή περί Ρωμανού του Μελωδού ή μνεία,
Α ! ημείς είμεθα πολυπράγνωμονες ,
πού και καιρός γιά εκδόσεις κριτικές και τα τοιαύτα,
ας είναι καλά οι Εγγλέζοι κι οι Φραντζέζοι,
Χαράς την σήμερον ευαγγέλια,
Γαβριήλ ο ευαγγελιστής, εκπληττόμενος,
πώς ο εν υψίστοις Θεός συγκαταβαίνει
σώσαι θέλων τον άνθρωπο,
διό και ο Δαμασκηνός μελωδεί :
«Δανιὴλ Σε ὄρος καλεῖ νοητόν·
γεννήτριαν Θεοῦ ὁ Ἡσαΐας·
βλέπει δὲ ὡς πόκον Γεδεών,
ὁ Δαυῒδ δέ, Ἁγίασμα φάσκει,
πύλην δέ Σε ἄλλος·
ὁ δὲ Γαβριὴλ Σοι κραυγάζει· χαῖρε Κεχαριτωμένη,
ὁ Κύριος μετὰ Σοῦ»,
χιονίζει ή νυχτιά , ασπρίζει το δάσος , ψύχρα έξω,
μα εδώ , θερμαίνονται οι καρδιές,
Χαίρε, ο πόκος ο ένδροσος, όν Γεδεών Παρθένε
προεθεάσατο,
τι νυχτιά αυτή, Χριστέ μου, μέσα στο χιονιά,
κομιστής Θείος ο Αρχάγγελος,
Χιονισμένος κατήλθε,
Τι σου το είδος το πύρινον,
Ευαγγελίζου γή Χαράν μεγάλην,
χαρίεις οι μορφές ,
«Εὐφραινέσθω ἡ κτίσις, χορευέτω ἡ φύσις,
ὅτι Ἀρχάγγελος Παρθένῳ μετά δέους παρίσταται,
καὶ τὸ Χαῖρε κομίζει, τῆς λύπης ἀντίθετον.
Ὁ διά σπλάχνα ἐλέους ἐνανθρωπήσας,
Θεὸς ἡμῶν δόξα Σοι»,
ο νέος επίσκοπος προίσταται της Λειτουργίας,
Πολυστύλου ο Σωφρόνιος,
από πιτσιρίκι στα μονοπάτια του Αγιονόρους,
τω όντι ευφροσύνως η Παννυχίς,
έφεξε ο Θεός, ένας ήλιος με γυαλιά,
αντικρύς , ανάμεσα Σαμοθράκη και Νίμπρο ανέτειλε,
έφεξε και φάνταξε το χιόνι, χιονισμένες οι καμέλιες,
στην εικόνα της Γλυκοφιλούσας
έμπροσθέν το Χαίρε η Κεχαριτωμένη,
λιγυραίς μολπαίς,
τι νυχτιά κι αυτή, αυτόπτες γενόμενοι κι αυτήκοοι
μυστηρίων προαιωνίων,
Άγγελοι κι Αρχάγγελοι, ασκητές και μοναχοί,
Άγιοι κι αμαρτωλοί , φύρδην – μίγδην, στοιβαγμένοι,
άλλοι στη κουβέρτα και άλλοι στα πανιά,
Χαίρε ολκάς των θελόντων σωθήναι,
άλλοι στα κουπιά και άλλοι πάλιν στ’ αμπάρια,
πλεύσις σε πολυτάραχη θάλασσα
προς εύδιον λιμένα,
τι νυχτιά κι ετούτη, η Παννυχίδα καθ’ ήν
ο συναίδιος Λόγος εμορφώθη το αλλότριον,
του Ευαγγελισμού εν Αγίω Όρει,
κατάλυσις ιχθύος ,
στην πορεία για των Βαγιώνε την είσοδον,
την κατανυκτική Μεγαλοβδομάδα των Παθών
και την Λαμπρή Ανάσταση !
Συνταξιδιώτες , χαίρετε !
Κλεάνθης Κοτσακιαχίδης: «Τρέχουν» τα έργα στο δήμο Ηρακλειας
