Γράφει ο Μάρκος Μπόλαρης
Δεν είναι ημετέρα η διαπίστωσις !
Ελευθέριος και γαρ ο Βενιζέλος έφα
πως εξωτερική πολιτική είναι
η διευθέτηση , η επιδίωξη
των συμφερόντων των κρατών !
Αμείλικτα , χωρίς έλεος,
χωρίς συναισθηματισμούς
η διευθέτηση συμφερόντων !
Κι ο Βενιζέλος, βέβαια, από τον πρωτοπόρο νού
της Ιστορίας και της Πολιτικής Επιστήμης
το διδάχτηκε , Θουκυδίδην μνημονεύω
τον Ολόρου, Αλιμούσιο,
τούτον που τον καιρό της αυτοεξορίας του
στα Παρίσια, τον μετέφρασε, μετάφραση μοναδική,
από τον Θουκυδίδη , τον στρατηγό που εξόρισαν
οι Αθηναίοι, αδικώντας τον, ευτυχώς,
αφού έτσι του δόθηκε χρόνος για να ξεδιπλώσει
του πνεύματός του τους ορίζοντες
και να μας αφήσει έργο αθάνατο εις τους αιώνες,
έργο που διδάσκεται σ’ όλα τα Πανεπιστήμια,
σ’ όλες τις Σχολές Πολιτικών και Διεθνών Σπουδών, σ’ όλες τις Διπλωματικές και Στρατιωτικές Ακαδημίες της Οικουμένης,
έργο ες αεί , όπως ο ίδιος διατύπωσε !
Τώρα, εδώ που τα λέμε,
που καιρός ν’ ασχοληθούμε εμείς
με τον Θουκυδίδη τον Ολόρου, Αλιμούσιο και
με τον Ελευθέριο Βενιζέλο , τον οξυδερκέστερο
των νεοΕλλήνων ;
Πού καιρός ;
Όμως , δίπλα μας ,
άλλοι με ισχυρή βούληση,
με στρατηγικό σχεδιασμό , με ανοιχτούς ορίζοντες,
με εστίαση σε εγχώρια πολεμική βιομηχανία,
με σύμπηξη συμμαχιών εγγύς και μακράν,
χωρίς το σύνδρομο του Χατζηαβάτη,
προτάσσοντας στεγνά τα κρατικά τους συμφέροντα , εμφανίζονται ρεαλιστές θιασώτες και
υλοποιούν μια εξωτερική πολιτική
που προκαλεί όχι απλώς το περιφερειακό
αλλά το παγκόσμιο ενδιαφέρον !
Τούτος ο χάρτης που επισυνάπτεται στο κείμενο είναι από ιταλική εφημερίδα, δείχνει πάνω στην χάρτη της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής τις Τουρκικές επιδιώξεις της εξωτερικής πολιτικής , όπως αυτή υλοποιείται
από τον Πρόεδρο Ερντογάν, χάρτης που
ως κόλαφος λειτουργεί γιά τους μικρόνοες
της εγχωρίας τάχα εξωτερικής πολιτικής,
τους μύωπες και αθηνοκεντρικούς .
Ρητέον ότι ο χάρτης αυτός είναι ελλιπής αφού
ούτε τις στρατιωτικές βάσεις της Τουρκίας αποτυπώνει στον Περσικό Κόλπο , στο Κατάρ,
ούτε τις στρατιωτικές βάσεις και τις πετρελαϊκές δραστηριότητες δείχνει στην Σομαλία, στον Ι δικό ωκεανό !
Γιαυτό , χωρίς καμμιά διάθεση γρίνιας,
παραμονές Χριστουγέννων,
συνοδοιπορούντες με τους εξ Ανατολών
έως Βηθλεέμ, όπου, όπως τότες,
βρεφοκτονία διαπράττεται, κι είναι Λαοί , απροστάτευτοι κη εγκαταλελειμένοι,
στην μανία υλοποίησης των συμφερόντων
των ισχυρών κρατών,
δυό τρία ζητήματα , εν είδει, ερωτήσεων,
θα θέσω ,
πού να βρούμε τάχα καιρό ,
εμείς,
κι εμείς οι τρείς στον καφενέ,
τσιγάρο, πρέφα και καφέ,
κι εμείς οι τρείς
στο ταμπλέτ και στο κινητό,
της προπαγάνδας τις κατευθυνόμενες ειδήσεις,
το στοίχημα για του ποδοσφαίρου τον αγώνα,
δυό τρία μόνον, συγγνώμην !
Μα , αναρωτιέμαι , όταν γειτονεύεις
με μιά περιφερειακή αναθεωρητική δύναμη,
που ολημερίς κι ολονυχτίς,
το βέβαιον , ολοχρονίς,
δραστηριοποιείται σε όλα τα διεθνή φόρα,
την επιθετική αναθεωρητική της ατζέντα προτάσσοντας κι υλοποιώντας ,
οι ημέτεροι , οι αρμοδίως επιφορτισμένοι ,
άραγες ,
επισκέφτηκαν χάριν εξωτερικής πολιτικής
τις γείτονες χώρες ,
αναρωτιέμαι φωναχτά ,
την Σόφια και το Βουκουρέστι, το Βελιγράδι και τα Τίρανα, τα Σκόπια και το Κισινάου, το Σεράγεβο και την Πρίστινα, πόσον μάλλον τη Μόσχα,
άραγες ,
τους έγνοιαξε να επισκεφτούν,
να συνομιλήσουν, να βρούν κοινούς τόπους ,
να προωθήσουν συμφέροντα
άγνωστες λέξεις,
αδαείς αλλοίμονον ανεύθυνοι,
το Ερεβάν και την Τιφλίδα, την Τρίπολη στη Λιβυή και την Τύνιδα, την Αντίς Αμπέμπα και την Τεχεράνη, την Δαμασκό και την Βαγδάτη,
ακούσατε εσείς , μήπως,
αντιληφθήκατε τάχα,
να εκπονείται μιά άλλη πολιτική ,
μήπως εσείς , ο γράφων όχι,
νοιάστηκαν τάχα , οι αρμόδιοι , οίμοι,
φρόντισαν , όχι δυστυχώς,
σε τούτους τους τόπους
της Ελληνικής διασποράς τόπους ,
της Ρωμέικης χριστιανικής παράδοσης τόπους,
γνοιάστηκαν να μιλήσουν, ποσώς,
ανύπαρκτοι,
γλίντζες μιάς αδιέξοδης γραφειοκρατικής
πολιτικής των Βρυξελλών,
οι μεσάζοντες κυρίαρχοι, εκεί,
οι γείτονες με στρατηγική κι οθωμανικές βλέψεις
στην περιοχή ,
καημένοι οι ένθάδε , υπάκουοι της καρπαζιάς
τα νησιά ξεγύμνωσαν , τα όπλα στον πόλεμο να στείλουν, εμείς χουβαρντάδες,
που καιρός ,
την απλοχωρία του βλέμματος του Βενιζέλου
να ξανοίξουμε,
που , πάλιν , ευκαιρία
στη διδαχή του Θουκυδίδη να ενσκήψουμε
τούτη που μας παραδόθηκε
από τους αρχαίους χρόνους και μας προτρέπει :
“Ους νυν υμείς ζηλώσαντες καί
τό εύδαιμον τό ελεύθερον
το δέ ελεύθερον το εύψυχον
κρίναντες,
μή περιοράσθε τούς πολεμικούς κινδύνους”.
«Όποιος θέλει ευτυχισμένος να ‘ναι
ελεύθερος πρέπει να ‘ναι
Όποιος θέλει ελεύθερος να’ ναι
γενναίος να ‘ναι χρειάζεται» !
Όχι , ραγιάς , υποκλινόμενος !
