Γράφει ο Τάσος Χανλίογλου
Η κακοδαιμονία της Σερραϊκής αγοράς, χρόνια τώρα, και η συρρίκνωσή της δεν οφείλεται βέβαια σε έναν και μόνον παράγοντα, αλλά «στηρίζεται» υποστυλωμένη σε πολλές γερές βάσεις.
Με τον καιρό εδραιώθηκε (η κακοδαιμονία) με τραγικά αποτελέσματα. Η αγορά μας ευρισκόμενη σε φθίνουσα πορεία και σε τσουλήθρα σε ατραπό στρωμένη με ξυράφια, ζει και αναπνέει ολίγον προ του τελευταίου ρόγχου. Γεγονός που μαρτυρά, ότι η δυσκολία επιστροφής σε εποχές ανθίσεως να μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Εκτός και αν όλοι μαζί σηκώσουμε μανίκια. Οι φορείς, τα πολιτικά πρόσωπα, η πολιτεία η ίδια και φυσικά εμείς οι Δημότες της πόλεώς μας. Διαφορετικά θα φθάσουμε στο σημείο να παραμείνουν στην αγορά μόνον ή σχεδόν μόνον τα Φαρμακεία, οι Καφετέριες, τα σουβλάκια και μερικά θηριώδη Super…
Το φαινόμενο στέλνει δυστυχώς τον κόσμο να συνωστίζεται στους ναούς του τζόγου. Εικόνες που μόνον για ανάπτυξη δεν προϊδεάζουν.
Ζήσαμε εποχές συμπεριφορών εξ αιτίας των οποίων κληρονομήσαμε τα σημερινά αποτελέσματα. Κάποιοι από τους νέους που διακαώς αναζητούσαν μια εργασία γνώριζαν, ότι στο μαγαζί που θα εργαζόταν ο ρόλος τους θα ήταν του τσιρακιού.
Ρόλος στον οποίον ίσως και για πάντα να τον κουβαλούσαν βάρος στην πλάτη τους. Δεν άργησε όμως και εφευρέθηκε ένας νέος ρόλος αναβαθμισμένος με τον χαρακτηρισμό *καλφαδάκι* σαν αρχή, και αργότερα χρησμένος από το αφεντικό, το άγρυπνο μάτι του οποίου ποτέ δεν έπαυε να επιτηρεί.
«Ο Κάλφας» επιτελούσε το έργο κατά κάποιον τρόπο του προϊσταμένου. Το αφεντικό όμως όπως και η αφεντικίνα είχαν τον σκοπό τους. Προετοιμάζοντας την εποχή των γηρατειών τους και εκείνη της συντάξεως προόριζαν τον «Κάλφα», αν βέβαια συγκέντρωνε τις απαιτούμενες προϋποθέσεις, για τους μεν άκληρους/ες να αναλάβει την διεύθυνση του μαγαζιού και όταν του παραδινόταν εντελώς έως ότου το αφεντικό ή η αφεντικίνα οδηγούνταν προς το επέκεινα, θα κατέθεταν το συμφωνημένο ποσόν για το όνομα της ταμπέλας που θα φορτώνονταν και για την «σερμαγιά» (αρχικό κεφάλαιο εκκινήσεως ενός μαγαζιού σε εμπορεύματα, μηχανές ή χρήματα) που άφηνε ο γέρος ή και η γερόντισσα. Κάτι που δεν διέφερε από γηροκόμιση.
Αν πάλι διέβλεπαν στον «Κάλφα» και χαρακτήρα συνεπικουρούμενο από κάποιο παρουσιαστικό δεν ήταν λίγες οι φορές που τον δεχόταν και τον έκαναν μέλος της οικογένειάς τους (αφεντικών και αφεντικίνων) δίνοντας τον εξασφαλιστικό (στον Κάλφα πλέον) τίτλο του γαμπρού εφόσον βέβαια δεν υπήρχε συνέχεια εκ του ανδρικού πληθυσμού.
Έτσι ο σκοπός αγίαζε τα μέσα και με έναν σμπάρο δύο τρυγόνια. Ζούσαν αυτοί καλά και εμείς παίζεται.
Σημείωση: Θα το επαναλαμβάνω συνεχώς ότι η κρυψίνοια, ο συγκεντρωτισμός, η συνέχιση των μαγαζιών βασιλικώ τω δικαιώματι ροκάνισαν το μέλλον της αγοράς μας. Δεν θα δώσω συγχωροχάρτι και θα θεωρήσω τεράστια παθογένεια την έλλειψη ρίσκου και τόλμης. Θέμα που θα μας απασχολήσει σε άλλο μου άρθρο. Κρατήστε και ένα ένοχο ακόμη στοιχείο της κακοδαιμονίας της αγοράς μας. Οι Σέρρες ως πόλις φιγουράρει μεταξύ των πρώτων στους καταθετικούς τραπεζικούς λογαριασμούς!!!!!!
Κώστας Τσιάρας: Να πάμε ακόμα πιο γρήγορα στην ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα
Φθινοπωρινό το σκηνικό του καιρού με τοπικές βροχές και καταιγίδες
