Μετά από μια εκλογική αποτυχία στις ευρωεκλογές, η Νέα Αριστερά καλείται να οργανωθεί και να διεκδικήσει μία ουσιαστική και στέρεη θέση στο πολιτικό σκηνικό.
Η Νέα Αριστερά ξεκίνησε ήδη το πρώτο συνέδριο της.
Μάλιστα, έρχεται σε μία σημαντική «επέτειο», αφού συμπίπτει με τον σχεδόν ένα χρόνο από τη μεγαλύτερη και σημαντικότερη διάσπαση στην ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα στελέχη και τα μέλη της Νέας Αριστεράς προετοιμάζονται για ένα δίχως αρνητικές εκπλήξεις συνέδριο και μάλιστα σε ανέφελο κλίμα, κάτι το οποίο είχαν πιθανά ξεχάσει, εξαιτίας των τελευταίων, πολύ επεισοδιακών συνεδρίων τους ως μέλη του ΣΥΡΙΖΑ.
Μετά από μια εκλογική αποτυχία στις ευρωεκλογές, η Νέα Αριστερά καλείται να οργανωθεί και να διεκδικήσει μία ουσιαστική και στέρεη θέση στο πολιτικό σκηνικό.
Ενόσω ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ βρίσκεται προ των πυλών μιας ακόμη διάσπασης, στο εσωτερικό του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπάρχει κάποιος σκεπτικισμός από τους «αντικασσελακικούς» πρώην (;) συντρόφους των μελών της Νέας Αριστεράς.
Τι θα είχε γίνει αν είχαν παραμείνει;
Θα υπήρχε η ευκαιρία να καθαιρεθεί ο Στέφανος Κασσελάκης νωρίτερα, λένε μερικοί.
Η Νέα Αριστερά, όμως, διαφωνεί.
Πιθανά δικαίως.
Αν μη τι άλλο, εκείνη η διάσπαση πυροδότησε ακόμη μεγαλύτερη ένταση και διεύρυνε το χάσμα μεταξύ των παλιών στελεχών και των προεδρικών του ΣΥΡΙΖΑ.
Από την πλευρά τους υπήρξαν ξεκάθαροι: ούτε μετανιώνουμε, ούτε επιστρέφουμε. Η κίνηση της διάσπασης ήταν το αποτέλεσμα αγεφύρωτων πολιτικών διαφωνιών και όχι προσωπικών φιλοδοξιών.
Ακριβώς αυτό είναι το ισχυρότερο χαρτί της Νέας Αριστεράς ενόψει της συγκρότησής της σε κόμμα.
Οι λόγοι της διάσπασης ήταν ιδεολογικοί κι αυτό πρέπει να αποτυπωθεί, πλέον, στο καταστατικό και τις προγραμματικές θέσεις του κόμματος.
